Ik zocht in mijn teksten iets over de rol van de pers. En vond zo een tekst van zowat vier jaar oud.
We lezen nu eenmaal liever over het ongeval-met-bijna-gewonden op het kruispunt dat we kennen dan over de honderd doden in Bangladesh. Is er een Rode Duivels hype? Schrijf over die arme jongens, die zich misschien gaan vervelen in dat luxe-hotel. En hoe zouden hun vrouwen zich voelen? Wees vrouw-vriendelijk! Qua formaat, maar ook qua thema’s. Geen brutale seks, maar soft, plagend, een tikkeltje speels. Gezondheid. En de menselijke kant van grote rampen. Moeder van vier op nippertje ontsnapt! Geen onderwerp is te moeilijk of te banaal, zolang het de lezer maar interesseert. En voor elk wat wils. Ook de krantenlezer ‘zapt’ en hoe meer ankerpuntjes (wondermiddel tegen acne; netelsoep verhoogt de weerstand tegen griep) hoe beter.
Het wereldnieuws wordt nu ook, vier jaar later, gedomineerd door een aantal flink betaalde voetballers die al dan niet mee op reis mogen naar Rusland. Welke sukkelaar is gekwetst? Bereid je maar voor op allerlei details over te harde matrassen, of te zachte, of toch met de verkeerde naam op. Sport is passie. Honderden doden zijn dat ook wel, maar wat kan een mens daarover zeggen? Dat het erg is. Terwijl over de knie, de lies, en het thuisblijven van lastige karakters daar kunnen we vele dingen over kwijt. In zijn schitterend boek ‘Games People Play’ noemde Eric Berne dat ‘tijdverdrijf’, een groep uiterst belangrijkste transacties in een mensenleven. Hoe is het met de kinderen? Vakantieplannen? Heb je ook ‘De Mol’ gevolgd? Daar kunnen we eindeloos over vertellen en we geven over onszelf zo veel vrij als we zelf willen. En persoonlijk vind ik toch wel dat Vincent Kompany meenemen naar Rusland bepaalde risico’s inhoudt.