Ik heb eindelijk het licht gezien. God heeft mij van mijn paard gebliksemd, in deze ongeëvenaarde beproevende tijden heeft Het Volk mij als spirituele zorgverlener nodig. Eckart en Pseudo Dionysius de Aeropagiet tonen mij de weg, die van de negatieve theologie.
Het coronabeleid van onze regering(en) is uiteraard enkelvoudig, één en onverdeelbaar. Tevens moet je vertrekken van een ontologisch verschil tussen HET BELEID en wij gewone burgers. Beiden zijn van een andere zijnsorde. Wij zijn divers, er lopen vele valse profeten rond, wij zijn niet enkelvoudig: kranten, facebook, gesprekken in bubbels van 4/5/10/15 (schrappen wat niet past) verspreiden wij de meest diverse opinies. Een spirituele ziekte die nu ook al ons onderwijs teistert. Kleuter- basis- hoger -universitair, kunst- onderwijs. Men vergeet dat al die jonge mensen geliefd zijn, één zijn voor HET BELEID.
Tegenover de meervoudigheid van het plebs staat dus de enkelvoudigheid van HET BELEID. Dit ultieme anders zijn, deze fundamentele andersheid is voor ons, gewone burgers niet te kennen, niet te appreciëren, niet te waarderen. Ze overtreft zelfs elk concept dat wij trachten te hanteren. In een al te simplistische taal, betekent dit dat we zelfs niet onder woorden kunnen brengen hoe anders HET BELEID is.
Toch kunnen we eenvoudig bewijzen dat HET BELEID bestaat. Dat is immers volmaakt. Elke andere idee zou onze samenleving in chaos, wanhoop en paniek storten. En wat is nu het meest volmaakt: zijn of niet zijn? Iets is uiteraard pas volmaakt als het bestaat. Quod erat demonstrandum
Op gevaar af aan de hand van voorbeelden, de diepe spirituele dimensie onrecht aan te doen, zal ik in wat volgt toch woorden, helaas vaak nominalisaties, hanteren om, al ware het gewoon gevoelsmatig, mijn lezers dichter bij HET BELEID te brengen.
Je hebt vaccins en anti-vaccinatie
Je hebt virologen en anti-virologen
Je hebt believers en non-believers
Je hebt Astra Zeneca en goed geleide bedrijven
Alles in de gewone wereld heeft zijn tegenovergestelde. Dat is echter niet het geval voor HET BELEID. Dat draagt deze antipodes niet in zich. Die andersheid is voor ons, gewone burgers niet te kennen, niet te doorgronden. Alleen hogepriesters, zogenaamde cabinetards, vangen af en toe een glimp op van dat anders zijn, zonder echter het te kunnen vatten, doorgronden, begrijpen. Zij dienen HET BELEID en omwille van deze onvoorwaardelijke dienstvaardigheid, zullen zij na hun termijn beloond worden met diverse functies.
Deze diep spirituele verkenning van HET BELEID biedt ongetwijfeld troost, weliswaar niet het doel, maar wel een positief neveneffect van spiritualiteit. Wachtrijen, gebroken beloftes, gesloten kapperszaken, ontdooide vaccins, gebrek aan plaatsen aan het raam, half-gesloten kleuterklasjes: het is misleidend deze te zien als uitingen van onmacht. Op het niveau van HET BELEID wordt alles één, onverdeelbaar, spiritueel, grenzenloos. Ik kan daarom niet beter dan met Eckart zelf besluiten: “Niemand heeft ooit HET BELEID gezien.”