We hebben de wolven ten onrechte een slechte reputatie gegeven. Britse onderzoekers plaatsten honden en wolven in een laboratorium samenwerkingsspel. Ze werden per paar in een gescheiden kooi geplaatst. Ze konden een beloning verdienen voor zichzelf maar ook voor de ander. Beloond gedrag wordt herhaald. Wolven en honden doen verder zolang er beloond wordt, tenzij… de lotgenoot te veel krijgt. Het moet eerlijk blijven. De dieren stopten snel met het experiment als het er niet meer eerlijk aan toe ging. Sommigen beten zelfs het speelgoedje stuk waarmee je beloningen kon verdienen. Dit opstandig gedrag was reeds vele jaren geleden bij apen aangetoond door Frans De Waal. Als zij slechts een schijfje komkommer verdienden en een werkloze kreeg een druif, dan duurde het niet zo lang of de proefleider kreeg de komkommer naar het hoofd geslingerd, kortom De Waal had een snelcursus ‘hoe kweek ik een vakbondsmilitant’ gekregen.
Lonen van voetballers of popsterren liggen zelden onder vuur. Maatschappelijk aanvaarden we (steeds meer!) het bizarre verhaal dat wie een sexy stem heeft, of vele doelpunten maakt, heel veel geld mag verdienen. We aanvaarden maatschappelijk ook nog vlotjes dat wie een leuke uitvinding doet (‘creatief is’) ook veel geld mag verdienen. Het ligt al moeilijker als CEO’s heel veel geld verdienen en bankiers moeten helemaal opletten. Een groep verhaaltjesvertellers krijgt het bij ons steeds moeilijker. Dat de kerk heel veel geld nodig heeft en rijk moet zijn om zieltjes te redden, lokt vooral de reactie uit dat men hun geld best zou afnemen. Ikzelf zou graag sterkere verhalen zien dat degelijke politici meer waard zijn dan winnaars van een talentenshow. Democratische verkiezingen acht ik belangrijker dan ‘The Voice’. Maar Facebook vertelt liever andere verhalen en helaas haasten een aantal politici zich zelf om die verhalen te voeden.
Wolven en honden zijn slechte verhalenvertellers. Zij moeten het houden bij simpele eerlijke verdeling van beloningen. Het succes van politici a la Bernie Sanders en Jeremy Sanders wijst er op dat bij velen onder ons de nood aan wat simpele verhalen steeds groter wordt. Populisten weten dit al lang. En stel vooral geen moeilijke vragen bij hun verhalen, want dan ben je een linkse intellectueel die niet weet wat hard werken is.