Weet u waarom zovele Amerikanen dan toch voor Trump hebben gestemd? Omdat ze ervan overtuigd waren dat hij hen gelukkiger zou maken. Hij leek hen beter geschikt om de economie te leiden dan Joe Biden en …omdat ze weten dat in de Verenigde Staten meer geld wel degelijk gelukkiger maakt.
Het is ‘bon ton’ te stellen dat geld niet gelukkig maakt, maar toch zijn er weinigen die neen zeggen tegen een mooie winst op de Lotto. En uit zeer recent geluksonderzoek in de Verenigde Staten door prof Jean Twenge van San Diego State University bleek wel degelijk dat een stijgend inkomen gepaard gaat met een groter geluksgevoel. Tot voor kort stelde men dat de stijgende kromme snel plafonneerde, vanaf een jaarinkomen van zo’n 75 000 dollar; zodra je behoorlijk verdiende was extra inkomen geen zegen meer, de prijs van succes was te hoog, je verwaarloosde de dingen die je echt gelukkig maken zoals zinvolle dingen doen, je gezinsleven en voldoende vrije tijd. Maar die tijden liggen al lang achter ons, en als er iemand dat beseft heeft, was het wel de 45-ste president van de Verenigde Staten.
De studie verwerkte data van 40 000 respondenten en overliep de periode van 1972 tot 2016. In die periode werd het verband tussen geld en geluk steeds nauwer. Hoe dichter bij de Trump-periode, hoe meer geluk je met geld kon kopen. De verklaring? Opleiding. In 1972 waren geschoolden en ongeschoolden ongeveer even gelukkig. Vanaf dat punt werden de ongeschoolden altijd maar ongelukkiger, de hooggeschoolden niet. Omdat inkomen en scholingsgraad samenhangen, bleek stilaan wie minder verdiende zich altijd maar ongelukkiger te voelen. Ondertussen weten we hoe in 2016 de woede van de ongeschoolde laagverdieners zich gekanaliseerd heeft: naar een miljardair die hen beloofde terug grootser te worden. Ze geloofden hem, en zonder corona zouden velen hebben gezegd: ik ben er beter aan toe dan vier jaar geleden. Tegen zo’n ervaring hadden geen tien Bidens opgekund. Rijker en dus gelukkiger. Corona heeft echter de Amerikanen armer, en dus ongelukkiger gemaakt, maar meteen ook een beetje van Trump weggejaagd.
Uit het onderzoek blijkt dat ook het plafond verdwenen. Hoe meer je verdient, hoe gelukkiger, zonder harde grens. Ik heb daar geen verklaring voor, tenzij het sterk toegenomen stress-niveau bij alle goed betaalde jobs. Misschien moest je vroeger een extra prijs betalen voor extra succes, maar moet je na al van een gewone job 24/7 beschikbaar zijn? Iedereen CEO werd een slogan in de jaren negentig, niet qua inkomen, maar qua attitude. Less is more. Dat geldt -merk de woordspeling met geld- dan misschien wel voor de inrichting van je living, maar niet voor… geld. Minder geld hebben is niet leuk, en zeker niet in de Verenigde Staten.