Iets voor de literaire fijnproever. Als er geen Covid -19 zou zijn, zou ik lang naar Malta zijn gereisd om daar enkele schilderijn van Caravaggio te bewonderen. Tiens, in Oude Meesters reist de verteller ook naar Malta, en bewondert er de stad en uiteraard alle kunstwerken
Connie Palmen combineert filosofie en passie, schrijftalent en liefde voor de fles (maar die is voorbij), de kunst verhalen te vertellen en heel diepe boodschappen mee te geven. Is zij de allergrootste Nederlandstalige schrijfster? Voor mij wel.
Twee boeken kregen ooit van mij de perfecte tien. Bij de romans ‘White Noise’, bij de non-fictie dit indrukwekkend, naar vorm en inhoud, meesterwerk. Glashelder, boeiend, sterk onderbouwd, de Da Vinci Code van de slimme non-fictie, maar dan veel beter geschreven en oorspronkelijk zelfs niet in het Engels.
Het meesterwerk van Jeroen Olyslaegers bewijst dat niet het onderwerp, maar de universele draagkracht van een thema het verschil maakt. Het zoveelste verhaal over Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog? Neen, toch, een verhaal over de verscheurende keuzes van een gewoon man die in uitzonderlijke omstandigheden terecht komt en in de modderstroom van een fascistisch regime gewone, supergewone, maar ook vreselijke dingen doet.
Is dit het absolute meesterwerk uit de Nederlandstalige literatuur? Voor mij misschien wel. Maar er zijn er zovele andere. Maar als je alles op een rijtje zet: taal, verhaal, personages, opbouw en nog vele andere, moet je toch wel uit Mulisch-hout gesneden zijn, met een Louis Paul Boon mes, om dit meesterwerk te evenaren. Joost de Vries, ik wacht op je Opus Magnum