Deze ochtend lag het te lonken in mijn brievenbus. Karinthië. It’s my life! Mijn wintersport. Zou dat wel veilig zijn? Karinthië stelt je gerust. De strengste veiligheidsmaatregelen zijn geïmplementeerd, de skileraren zijn volledig op de hoogte gebracht van alle geldende COVID-instructies voor skischolen en hebben beschikking over alle begenadigde hygiënemiddelen. Met beperkt aantal mensen aan tafel kan iedereen veilig en ontspannen genieten van alle culinaire specialiteiten.
Toch bederft onze premier de pret. Doe dat niet! De virologen zeggen dat ook. Wie heeft er gelijk? De perfect georganiseerde ski-dorpen of onze premier, die toch de toestand ter plekke niet kan inschatten?!?!
Denk aan het principe: meer is anders. Veronderstel dat u met uw vast gezin hier in een auto stapt, vol proviand, naar een afgelegen chalet in Karinthië rijdt, en daar slechts de hoogst nodige boodschappen doet, en lange eenzame wandelingen maakt in deze prachtige streek. U bent een klein gezin, u bent onderweg een klein gezin en u bent ter plekke een klein gezin. Doe maar, zou ik zeggen…
meer is anders. Ski-dorpen, kabelliften, aan grote tafels eten, verplaatsen per trein, bus of vliegtuig, u bent niet meer alleen. Vijftig veilige mensen samen vormen een enorm risico. Zowat het grootste dat er is. Er zijn blijkbaar skileraren, mensen die opdienen, vriendelijke medewerkers. Zij wonen allemaal in Oostenrijk. Diezelfde mensen wonen in een land dat uitzonderlijk zwaar is geteisterd door Covid-19 (toegegeven enkele weken geleden minder zwaar dan België). Hoe is dat toch mogelijk? Ze kennen toch de protocols? Dat zijn toch geen hooligans? Dat zijn kerkzangers ook niet. Maar dat is het mooiste voorbeeld van ‘meer is anders’. Zing gerust op je eentje in de velden, The Sound of Music, achterna. Maar doe het niet op zijn familie Trapps. Doe dat niet in een koor, want meer is anders.