Ik citeer even uit De Standaard: De nieuwe samenstelling van het adviesorgaan Celeval, dat de nationale Veiligheidsraad rechtstreeks bijstaat, zette kwaad bloed bij enkele critici. Er ontbrak immers een vertegenwoordiger uit de bedrijfswereld.
In Morgen lees ik: Unizo is niet te spreken dat er slechts één ondernemersvertegenwoordiger zit.
Binnenkort verschijnt mijn nieuw boek. De Verblinde Samenleving. Als er één idee uit dat boek moge blijven plakken is het wel het onderscheid tussen mee-denken en mee-praten. Meedenken doe je volgens de heldere paden van het kennismanagement. Meedenken is het systematisch combineren van valide kennis. Tien opinies in een bar in een niet nader te noemen kustgemeente zijn geen kennis. Dat is cafépraat. Dat is meepraten. Boeiend, soms overtuigend, entertainend, soms dwaas, maar vooral niet systematisch. Er wordt meegepraat in het parlement, in restaurants, op tv, en in de huiskamer. Door experts, pseudo-experts, fanatici, manipulatoren, brave zielen, half geïnformeerden. Meepraten is een leuke menselijke bezigheid. Het is de manier waarop we voelen dat we meetellen, dat we gezien en gehoord worden.
Meepraten is een hoeksteen van de democratie. Vrijheid van meningsuiting. Ook voor anti-vaxers, klimaatontkenners, (niet echt voor negationisten), verontruste ouders, psychiaters en pastoors. In het parlement wordt er rustig, slaapverwekkend, soms theatraal meegepraat. Meepraten volgt een politieke logica. In commissies wordt er hopelijk ook meegedacht (dat impliceert altijd soepele standpunten, openstaan voor nieuwe informatie, respect voor expertise). Wie iets zegt, is niet belangrijk, maar wel wat er gezegd wordt. Kennis wordt op een andere wijze gebundeld dan opinies. In het parlement wordt gestemd, in het café worden vriendschappen gesmeed (je hebt weer eens overschot van gelijk) of vijanden voor het leven (hoe kan je nu dom zijn). Sociale media zijn een bizar orgaan van meepraten, scheldpartijen lijken vaak belangrijker dan open uitwisseling van informatie. Bij meepraten, een typisch menselijke activiteit, staat gelijk krijgen centraal. Bij meedenken, een niet zo typische menselijke activiteit, staat gelijk hebben centraal. Dan volg je logische, soms zelfs wetenschappelijke, denkprocessen. Dat kost tonnen energie, soms een speciale opleiding, veel discipline. De meeste mensen denken overigens beter alleen na dan in groep, niet alleen de introverten.
De vraag is natuurlijk of CELEVAL een soort belangenvertegenwoordiging is, waar elk van de maatschappelijke lichamen moet wegen op de beslissing. Vergeet de speeltuinen niet, vergeet de ambtenaren niet, vergeet de linkshandigen niet, vergeet de sauna’s niet, de B&B’s, de anderstaligen, de gepensioneerden, de geliefden in het buitenland, de kleine zelfstandige, de gevangenen, de huismoeder, de profvoetballer, de begrafenisondernemer. Ik mag de vakbonden niet vergeten. Oei, nog de rectoren vergeten, de journalisten, hoe is het mogelijk de toneelspelers. En natuurlijk de dieren.