Opgeschrikt door het nieuws over Iran denk ik aan mijn nomadentapijt. Vorig jaar kocht ik die in Isfahan, bij een vriend van Dirk Tieleman. Nomaden rollen er hun spullen in en trekken zo verder. Zij gebruiken tapijten zoals wij een hamer. De verkoper kocht (kreeg?) versleten tapijten bij de nomaden en herstelde ze. Een leuk verhaal, en elke nomadentapijt is uniek, maar wat doe je thuis in godsnaam met zo’n tapijt? Ze is niet bepaald zacht, zelfs wat ruw, ook niet echt mooi, wel absoluut tegen een stootje bestand. Ik besefte dat ik was misleid door de omstandigheden, de leuke verhalen van de verkoper, en het feit dat hij Dirks vriend was. Tot ik ze enkele weken geleden in mijn garage heb gelegd. Want voor mij is een auto een gebruiksvoorwerp, en de tapijt ligt nu in mijn nomadentent. Ze ligt er echt mooi, telkens ik ze zie, voel ik: dit is kwaliteit. Ik zal er wel geen brood in rollen.
Perzisch tapijt
P