Brexit: het wordt spannender dan de Champion’s League

B

 

Nog zes maanden. Uiteraard neemt de spanning toe. De ex-staatssecretaris voor Brexit, Dave Davis vertelt in een interview dat hij May voldoende gewaarschuwd heeft: “ze” zullen het laatste moment afwachten. Dat doen “ze” natuurlijk niet. Wees maar zeker dat er achter de schermen zeer druk gezocht wordt naar een aanvaardbaar compromis. Beide partijen hebben net iets te veel te verliezen om het tot een ’no deal’ te laten komen. Zal er dus een ‘oplossing’ uit de hoge hoed of Franse pet getoverd worden? Dat is natuurlijk verre van zeker. Emoties kunnen de bovenhand krijgen, de druk kan te groot worden.

Europa heeft al minstens één doel bereikt: eventuele andere kandidaten voor een exit beseffen goed dat het toch niet zo gemakkelijk is de club te verlaten. En tien jaar na Lehmann Brothers zullen ook wel vele politici beseffen dat een overheid tot twee keer toe ‘iets’ (tien jaar geleden, een bank) kan redden, maar bij het derde incident van mening kan veranderen.

May is een koele tante, ze zal niet zo snel het hoofd verliezen. Barnier is ook geen driftkop. Daar zit het goed. Geen van beide partijen heeft een aantrekkelijk alternatief als het mislukt, daar zit het ook goed. Het enige echt zinvolle alternatief is uitstel. Dat zal waarschijnlijk voor een of meerdere onderdelen van de ‘final deal’ nog wel gelden. Een aparte evenwichtig samengestelde taskforce zal samen beslissen over een paar hete aardappels. De grens tussen Noord en Zuid-Ierland zou daar wel eens kunnen de heetste (Ierse!) aardappel zijn. Primitieve dingen zoals leedvermaak, wraakgevoelens, of ronduit stupiditeit zullen, mocht het mislukken, wel over de andere partij gezegd worden, maar zullen slechts voor een klein stukje meespelen.

Waar kan het wél fout gaan? In de allereerste plaats bij de Britse Conservatieven. Grote partijen hebben meer te vrezen van interne conflicten dan van concurrenten. Bij de conservatieven lopen wel wat ongeleide projectielen rond. Eén inschattingsfout bij Boris Johnson en de boel ontploft. De Ierse Democratic Unionist Party (DUP) die May gijzelt zou wél eens zeer emotioneel kunnen reageren op een voorstel voor de Ierse grens. Niemand gelooft er op dit ogenblik in dat May gelijk welk compromis door het Britse parlement krijgt. Maar politiek is de kunst van het onmogelijke…

In de tweede plaats kan het goed fout gaan bij de 27. De leden zijn opvallend stil de laatste maanden.  Minstens 20 staten moeten de overeenkomst goedkeuren. Maar zal Hongarije de EU een groot plezier doen na de vernedering die het heeft moeten ondergaan? Wraak, eerzucht, ‘schadefreude’ zullen bij May en Barnier weinig spelen, maar bij Viktor Orbán ben ik daar nog niet zo zeker van. Zal hij trachten voldoende landen te mobiliseren om dwars te liggen? Waarschijnlijk niet, maar je weet maar nooit. Misschien zullen er bepalingen in de overeenkomst staan die net één land te veel als schadelijk voor hun economie beschouwen?

The Champion’s league is opnieuw gestart. Spannend, zo’n voorspelbaar ritueel, 22 spelers en een arbiter. Je weet dat alleen de winnaars zullen doorgaan. Je weet dat de verliezers zullen uitleggen dat het onverdiend was. De videoref zal falen. Sport is opwindend, mede door zijn vaste rituelen. Een deel is oh zo voorspelbaar, en je kan er dus echt naar toeleven. Een (klein) deel, de uitslag, is onvoorspelbaar. Dat maakt voetbal zo meeslepend. De volgende maanden krijgen we een politieke Champion’s League. Het wordt superspannend, alleen de uitslag staat nog niet vast. De rest wel. Er zullen nog vele rituelen op je tv-scherm te zien zijn.

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Rubrieken