De volledige brexit is bijna een feit. De Britten gaan een onwaarschijnlijk mooie toekomst tegemoet, nu ze eindelijk hun eigen lot in handen mogen nemen, met meer ambtenaren voor hun douane dan de gehele EU samen, en nu ze eindelijk verlost zijn van niet-verkozen bestuurders. Maar dan moeten ze wel hun hoger huis, the House of Lords, afschaffen. Waarom zijn ze zo onbetrouwbaar? Waarom is de bijnaam perfide blijven hangen? Juist, omdat ze hun woord niet houden, als het in hun kraam past. De brexiters wisten verdomd goed wat ze van plan waren. Ze zouden aan de Noordzee een bastion van onneerlijke concurrentie hebben opgericht. Niet gehinderd door een gelijk speelveld, zouden ze vals hebben gespeeld. Maar ze hebben de E.U. toch wel onderschat, net als ze zichzelf grandioos overschatten.
Hun economie staat er echt niet goed voor; maar omdat ze soeverein zijn kunnen ze geld bijdrukken; eindeloos, want inflatie bestaat niet meer in deze moderne tijden. Maar misschien toch wel voor het Verenigd Koninkrijk? Hun producten zullen immers duurder worden voor ons en hun Europese invoer zal ook duurder worden. Tja, wie nog niet weet dat vrijhandel heel veel voordelen biedt, krijgt nu een mooie illustratie. Het Britse Pond zal dalen, en de Britten zullen het met enig genoegen laten dalen. Als kind wist ik nog dat een Pond 140 BEF kostte, toen ik er een eerste keer gewoond heb (in 1978) was het minder dan 60 BEF waard. De West-Vlamingen boekten massaal dagtripjes naar Dover of Canterbury, en kwamen terug met Laura Ashley kleedjes, behangpapier en uiteraard LP’s. Ik vermoed dat de Britten op die manier hun duurder geworden uitvoer naar Europa zullen stimuleren, het land aantrekkelijker maken voor toerisme, maar.. zo inflatie zullen invoeren. Ik hoop voor hen dat ik me vergis. Want met de torenhoge schulden van de moderne economie, én zovele Britten die hypotheken lopen hebben met variabele interest, mag je niet denken wat er kan gebeuren met een kwakkelende economie die bezwijkt onder de schuldenlast.
Ze zullen baas zijn over hun visgronden. Ze zullen zwemmen in haring maar die lusten ze niet. Die moeten ze dan maar uitvoeren naar onze streken. Met hoge invoerheffingen zullen hun vissers er niet veel aan verdienen. Maar hun fish & chips zal onze duurder geworden kabeljauw, en ja ook onze duurdere frietjes nodig hebben. Absurd natuurlijk, maar ik kan alleen herhalen dat vrijhandel zo zijn voordelen heeft.
It is the economy, stupid. Johnson is al lang niet onaantastbaar meer. Zijn corona-parcours is zwak, een aantal blunders hebben zijn geloofwaardigheid aangetast en de Labour-oppositie speelt het sober maar effectief. Net wat je moet doen met een populist aan het bewind. Johnson moet grote economische successen boeken. De emotionele beelden van eindeloze rijen vrachtauto’s en hier en daar tekorten in de supermarkten, zal hij wel hebben ingerekend. Maar die moeten snel verdwijnen, laten we zeggen samen met de maand januari. Ik heb geen hoge pet van de Brits efficiëntie. Ik vrees dat er nog heel lang files zullen staan aan de douanekantoren. Abstracte staatstekorten zal Johnson wel wegmoffelen onder de corona-tapijt. Maar als de dagelijkse realiteit hard wordt, kan dit het einde zijn van politieke carrière. Een hypotheekrentecrisis, onvoldoende werkkrachten uit de EU, peperdure fish& chips, torenhoge werkloosheid in de streken die nu al jaloers zijn op Londen, de jaarlijkse vakantie naar Spanje die voor de Britten te duur wordt en minder vlot te boeken.
De grote onbekende is hoe de financiële sector zich zal gedragen. Het is onwaarschijnlijk dat die weg vlucht uit Londen, maar mocht ook dat gebeuren (en Parijs, Frankfurt en Amsterdam zullen dat niet verhinderen) dan is Johnsons lot én dat van zijn partij bezegeld en mag Labour regeren over een radicaal verarmd Groot-Brittannië, of misschien zelfs alleen over Engeland. Dit worden ongemeend spannende tijden, niet meer voor de EU, maar wel voor het perfide Albion.