838 kabinetsmedewerkers

8

In mijn boek ‘De verblinde Samenleving’ leg ik uit waarom de democratie zo zwak is. Vooral op één dimensie scoort onze democratie zeer slecht: meedenken. En ik analyseer onze maatschappelijke processen als een reusachtig leerproces. 838 kabinetsmedewerkers zullen met ons meedenken in ons aller belang. Of vergis ik mij? Gaan die dames en heren iets anders doen?

Wat doen kabinetsmedewerkers? Hun minister en bij uitbreiding hun partij dienen. Men gaat er vanuit dat wie helpt een politicus te scoren, te helpen een trofee binnen te halen, de volgende verkiezingen voor te bereiden, het volgende partijcongres mee aan te sturen, automatisch het land helpt. Laten we hopen. Stel vooral geen vragen of het wel klopt dat je met gemeenschapsgeld mensen betaalt die slechts één partij dienen.

Kabinetsmedewerkers bereiden de belangrijkste politieke beslissingen voor via netwerking, in allerlei formele en niet zo formele organen. De bijeenkomsten van de macht. Die medewerkers zijn niet democratisch verkozen. Zij worden gekozen omwille van hun loyaliteit, competentie en netwerkcapaciteit. Er wordt op kabinetten keihard en onder de allergrootste druk gewerkt. De grootste stommiteit van een pas benoemde minister is dan ook: zo’n job als een soort beloning uit te delen. Dit zijn de coulissen van de macht. Dat is geen speeltijd voor mislukkelingen.

Waar ligt de ultieme loyaliteit van zo’n man? (het is een erg mannelijke wereld, het zou boeiend zijn om zien hoe vrouwvriendelijk deze regering ook hier optreedt) Bij de minister of bij het algemeen belang? Is een leugentje om bestwil om de minister uit de wind te zeggen aanvaardbaar?

Een partij die een verkiezing wint, wordt uitvoerig beloond. En als je aan het bestuur deelneemt, kan je kabinetten bevolken met loyale én competente mensen. Net als Ceo’s echt bekommerd zijn om hun medewerkers (het beeld van de ijskoude kapitalist klopt niet in ons land) zijn toppolitci echt bekommerd om het menselijk lot van hun topmedewerkers met wie ze dag en nacht vechten voor… het algemeen belang, maar toch ook wel wat tegen de concurrenten uit de eigen partij, de al te nieuwsgierige pers, tegen de onbetrouwbare andere partijen in de regering, tegen de oppositie. Dat smeedt een band, een warme band, die je vaak niet hebt met je politieke collega’s die wel democratisch verkozen zijn. En dan valt de regering, straft de kiezer je af op de meest grillige basis. Dan zorg je natuurlijk voor je mensen. Dan nemen die mensen vreemde plaatsen in waar anderen misschien competenter voor zijn, maar die je niet kent, die misschien loyaal zijn aan een andere partij. Dat is het moment waarop onze politici kunnen bewijzen dat ze loyale chefs zijn. Het zou eens boeiend zijn om te onderzoeken hoeveel kabinetsmedewerkers door hun bazen in de steek gelaten zijn, ronddolen in snertjobs, op wachtlijsten terecht komen.

Ik vind dat onze politici onderbetaald zijn. Ik doe niet mee aan het opbodpopulisme; ik vind wel dat elke politicus na zijn politiek ambt in quarantaine moet en niet zomaar kan gaan werken bij elk soort bedrijf. En ik vind vooral dat elke politieke partij moet ijveren voor professionele, goed betaalde politici, en sterke niet-politieke ambtenaren. Het drastisch, superdrastisch afslanken van de kabinetten zou voor mij een signaal zijn dat men het meent; ik hoor net op de radio ‘wachten op Godot’. Maar dat ging niet over de kabinetten. Dan heb ik helaas geen enkel argument meer om de populisten de mond te snoeren. Onze politici willen eenvoudig niet dat we een vlot werkend overheidsapparaat krijgen. Of vergis ik mij? Ik wacht vol spanning op sterke initiatieven die mij zullen dwingen mij te verontschuldigen. Deze regering meent het en heeft een plan! Daar is het drastisch afslanken van de kabinetten een sleutelonderdeel van.

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Rubrieken