Trump en de CEO’s

T

Wie te lang in een afgrond staart, dreigt erin te vallen.

Leiderschap. Whow, wat een begrip. CEO’s worden vaak geprezen omwille van hun leiderschap. En vooral authenticiteit is een sleutelbegrip, trouw blijven aan je meest fundamentele waarden. Al na enkele maanden presidentschap van Trump werd duidelijk dat de man niet paste in een democratisch staatsbestel. Oneerlijk, geen respect voor instituties, leugenaar en gewoon incompetent. De eerste boeken verschenen. De eerste adviseurs verdwenen, ze hadden hem leren kennen. 

Maar die dames en heren CEO’s bleven eieren voor hun geld kiezen. Trump vleien, hem steunen. We kunnen nu zonder meer stellen na de gebeurtenissen van de  laatste dagen: Trump was en is een misdadige gewetensloze, egocentrische autocraat zonder een greintje empathie. Punt. Dat is geen scheldpartij van een linkse rakker, maar een overvloedig gedocumenteerd feit.  De mooiste foto was ongetwijfeld toen Trump op 13 maart 2020 (toen iedereen hem al kende als een racist, autocraat en incompetente president) aankondigde hoe hij Corona ging aanpakken. De CEO’s verdrongen zich om hem. Hij heeft tienduizenden Amerikanen laten sterven, het rijkste en machtigste land ter wereld pakte de crisis aan met een mengeling van leugens, belachelijke beloftes, incompetentie, opzij schuiven van wetenschappers en hard roepen op ‘operation warp speed’. 

Wie stond er toen naast Trump op de foto?  Ik geef twee voorbeelden. Laura Lane, UPS; Thomas Moriarty, CVS. 

Tijdens het schrijven van ‘De Verblinde Samenleving’ werd mij duidelijk dat de vrije markt superieur is en kapitalisme een misleidende ideologie. Eén van de grote problemen is crony capitalism, vriendjeskapitalisme. De leiders van ondernemingen hebben te veel invloed op de politiek. Wetten worden naar hun hand geschreven, belastinghervormingen gemanipuleerd in het belang van het grootkapitaal, milieu-en klimaatnormen gemanipuleerd en ga zo maar door. We hebben nu gezien hoe het Trumpisme is ontspoord. Dat is al jaren aan de gang. Maar sommigen, vooral uit het bedrijfsleven, wilden het niet zien. Ze waren verblind door de cadeautjes, de belachelijke belastingverlagingen voor het grootkapitaal. Nu proberen ze ons duidelijk te maken hoe groot de afstand tussen hen en Trump wel was en is. Laten we dit proberen langer dan zes weken te onthouden. Een president mag praten met een CEO, waarom niet, ik zou zeggen even lang als met een verpleegkundige, een onderwijzer, een kwaliteitscontroleur, een fiscaal ambtenaar. Even lang. En er zijn niet veel CEO’s en die hebben bovendien allerlei andere kanalen om het beleid te beïnvloeden, gaande van gevalstudies in business schools tot interviews in de zakenmedia. Met dank aan de New York Times breng ik nu enkele van hun uitspraken in herinnering.

“He is the president of the United States. I believe he is the pilot flying our airplane,” Jamie Dimon, chief executive of JPMorgan

Visa’s chief executive, Al Kelly, complimented Mr. Trump on his “very, very good leadership,” 

Ginni Rometty, then the chief executive of IBM, fawned over the president for his “unwavering leadership.”

Trump is vooral een onderhandelaar, dacht ik. Nu weten we dat hij een ‘bully’ is, iemand die intimideert, afblaft, gespecialiseerd in chantage en brutaliteit. Dit soort leiders dulden is immoreel. Ook al voeren ze belastingverlagingen door. CEO’s van zeer vele bedrijven hebben hun ziel verkocht aan een misdadiger. En dan maar bedrijfsethiek hoog in het vaandel voeren. 

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Rubrieken