De jOBstudent
Niemand weet waar Shemina September vandaan komt. Van Oostende, zegt ze, maar niemand gelooft haar. Haar laatste verblijfplaats was Schaarbeek, maar daar heeft ze slechts twee weken gewoond. Wat men in het dorp wel snel weet, is dat er ooit een man in haar leven is geweest, vermoedelijk de vader van haar beeldmooie zestienjarige dochter Latifa. Snel doet er een halfgrappig gerucht de ronde in het dorp: wie is de moeder? Wie is de dochter? Want haar dochter is zichtbaar vroegrijp en Shemina zelf is stralend jong gebleven. De mannen in het dorp bestuderen niet alleen haar fris gelaat, haar amandelvormige ree-ogen, en haar diepzwart satijnen haar, maar haar gehele doen en laten. Ze komen er snel achter dat ze verpleegster is, vriendelijk naar mannen en regelmatig nachtdienst heeft in het lokale ziekenhuis. Dan is de dochter alleen thuis, maar niemand durft aan te bellen.
In het dorpshart gaat Shemina op zaterdagochtend voor het eerst boodschappen doen bij superette Dora. In de afdeling groenten en fruit staat een wat slungelachtige jobstudent met een wilde krullenbol. Hij is heel gedienstig als ze vraagt waar ze olijfolie kan vinden, hij toont een brede ontwapenende glimlach en wijst haar dat het net twee stappen verder is. Wat een specimen van een man, denkt Shemina, hij lijkt zo onschuldig, zo stoer, en zo sexy. Voor het eerst sinds lang droomt ze die avond in haar bed van seks met een man. De gedachte alleen windt haar op, hoe opwindend zou de realiteit dan niet zijn. En het zou haar zeker helpen haar dure eed waar te maken.
De volgende woensdag gaat ze opnieuw naar de superette. Zou hij er zijn? Bewust heeft ze zich nog wat jonger gekleed, met een spannende bloes en een rok die net niet te kort is. De jobstudent kijkt haar vriendelijk aan. Ze lachen eens naar elkaar en ze merkt dat zijn blik lang bij haar borsten blijft hangen.
De volgende zaterdag is ze ontgoocheld. Ze ziet hem niet. Ze rekt zich om een potje augurken te nemen. Plots staat de jobstudent achter haar en neemt haar bij de pols, alsof hij haar wil helpen. Ze schrikt en laat de pot vallen. Haar schoenen en benen zijn vol spatten. De jobstudent neemt haar mee naar de kleedkamer, trekt langzaam haar schoenen uit en droogt haar voeten en benen. Ze merkt dat hij erg opgewonden geraakt en kust hem vol op de mond. Ze voelt zijn erectie, knoopt zijn broek open en bewijst op enkele minuten tijd dat ze qua seks volleerd is. Hij daarentegen is een beginner en vijf minuten later staat hij alleen in de kleedkamer, de broek nog op de enkels.
Ze kennen elkaars naam niet. Dat vindt Shemina net zo prikkelend. Anonieme seks. Ze is haar eed trouw, ze zou zich niet meer aan mannen binden. Het blijft voor haar niet bij die ene keer. De volgende woensdag, vlak na sluitingstijd, verrast ze hem in de bestelwagen van de superette. Ze spreken geen woord, maar zijn beiden al even opgewonden. Hij leert houdingen kennen die hem ontzettend opwinden. Zij geniet van elke seconde. Dit patroon herhaalt zich nog twee keer. Beiden genieten van de spanning, het onverwachte, het anonieme.
Twee weken later laat Latifa haar smartphone in de keuken liggen. Als die rinkelt, werpt Shemina een blik op het oplichtend scherm. Ze ziet snel een kleine selfie, haar dochter innig in de armen van een jonge man met krullen, de jobstudent, haar superette-bezit.
Shemina’s wereld stort in. Na het debacle met Latifa’s vader had ze gezworen zich nooit meer aan een man te binden. Ze zou mannen gebruiken voor genot. En ze dan dumpen. Maar toch betrapt ze er zich op dat ze in haar fantasie meer wilde van de jobstudent. Er mag geen deuk in haar eed komen, ze moet blijven wie ze nu al enkele maanden geworden is. Haar dochter lijkt steeds meer op haar, en dat is een goede zaak. Ook zij mag nooit toegeven aan de emotionele chantage door mannen. Maar net nu zegt Latifa dat ze haar nieuwe vrienden thuis heeft uitgenodigd, ze wil die aan haar moeder voorstellen. De bedoeling is natuurlijk te pronken, kijk hoeveel mogelijke liefjes ik heb, kijk hoe populair ik ben. Of zou ze vooral haar nieuw lief willen voorstellen, de onschuldige, naïeve jobstudent?
Shemina vermijdt de superette. Haar geest is verward. Ze voelt zich ellendig. Haar dure eed, zich niet meer aan mannen te binden, brokkelt af. Maar erger nog, die jobstudent gebruikt vrouwen zoals zij mannen wilde gebruiken. En op welke subtiele manier! Een beetje de naïeveling uithangen, breed glimlachen, weinig woorden gebruiken, maar wel zijn stevige handen. En wat zij hem leert, past hij dat dan toe op haar dochter? Het gaat van kwaad naar erger. Ze wil de situatie niet met Latifa bespreken, die kent haar alleen toch maar als ze geld nodig heeft, maar elke nacht droomt zij van zijn brede borstkast.
Die zaterdagavond heeft ze nachtdienst. Het is kalm op haar afdeling. Vele patiënten willen tijdens het weekend thuis zijn. Ze voelt zich lamlendig, ja zelfs ziek. Haar enige collega zegt haar om drie uur ’s nachts dat ze het wel alleen verder aankan. Als ze buitenkomt, doet de miezerige regen haar goed, ze kikkert wat op. Ze rijdt voorzichtig, want de wereld lijkt te draaien, en de miezerige regen speelt een spelletje met haar ruitenwissers. Aan het lokale bosje, enkele honderden meters voor de beek ziet ze de jobstudent rijden in zijn trainingsjasje van superette Dora. De krullenbol, de brede schouders. Ze stopt en staart hem na. Fietsen kost hem moeite, moeizaam trappend, voorovergebogen, niet echt op een rechte lijn, hij lijkt dronken.
Ze volgt hem een poosje vanop afstand, maar ziet het zinloze in van haar actie. Ze versnelt en zal rakelings langs hem rijden, en nog eens goed zijn figuur opnemen, maar net op dat moment, aan de beek, stopt hij, springt langs haar kant van zijn fiets. Ze raakt hem met een doffe slag. Ze rijdt zonder meer verder. Ze voelt niet echt paniek, maar haar hersenen draaien op volle toeren. Zouden er getuigen zijn? Haar collega weet dat ze op dit moment van de nacht daar voorbij reed. Maar er rijden regelmatig auto’s langs deze baan. Ze heeft de fiets niet geraakt, dus zullen er geen verfsporen op haar auto zijn, en zo snel reed ze nu ook weer niet, de jongen zal hoogstens een aantal kneuzingen hebben. Thuis inspecteert ze haar auto op krassen of blutsen. Geen sporen, ze wordt wat rustiger en kan die nachts behoorlijk goed slapen.
De volgende dag staat het dorp in rep en roer. Geert van superette Dora is verdronken. Een jogger heeft ’s morgens zijn lijk gevonden. Hij was met zijn fiets in de beek gesukkeld. Niemand begrijpt hoe dat is kunnen gebeuren. Maar er doen allerlei verhalen de ronde over hoe dronken hij wel de jeugdclub had verlaten. De politie gaat uit van een tragisch ongeval, veroorzaakt door dronkenschap. Niemand voelt zich de volgende dagen geroepen om alle details te controleren. Geert was zwaar dronken. Er is zelfs geen oproep tot getuigen. Zijn foto staat in de krant. Maar Shemina heeft genoeg gehoord bij de slager. Ze wil geen kranten lezen, geen foto’s zien. Zij die van niemand nog afhankelijk wil zijn, wil zeker niet beschuldigd worden van onvrijwillige doodslag en vluchtmisdrijf. Haar verleden zal bloot gelegd worden, haar ex zal triomferen.
De superette is tijdelijk gesloten tot na de begrafenis op vrijdag. Daar zal ze ver van weg blijven. Die week is Latifa eerst bij haar vader en dan met de klas op projectverblijf ergens in een bosrijk gebied. Ze heeft geen zin haar dochter te troosten, trouwens Latifa heeft nooit met een woord gerept over haar zoveelste verovering, Geert. Ze moet maar troost vinden bij haar vriendinnen, en op facebook en snapchat en ze zal snel genoeg een nieuw lief hebben. Toch verbaast het haar dat Latifa helemaal niet van de kaart lijkt. Is zij zo jong al zo’n harde tante, niet als haar moeder? Daar kan ze alleen maar fier op zijn. Shemina draait extra uren op het ziekenhuis, ze zal tot elke prijs haar oude leven hernemen. Haar eed wint het van schuld, vrees betrapt te worden, de aanvankelijke verwarring.
Het is zaterdag. Nu breekt een moeilijk moment aan. Over een half uur zal Latifa haar nieuwe vrienden voorstellen. Velen zullen wel Geert gekend hebben. Die gesprekken wil ze niet horen. Ze zal snel het huis verlaten.
Iemand belt, die is veel te vroeg. Shemina gaat opendoen, want haar dochter is in de badkamer. Voor haar staat de jobstudent. Ze herkennen elkaar op slag. Ze kijken elkaar verbijsterd aan, zeggen geen woord. De jobstudent lijkt vooral gegeneerd. Maar Shemina is sprakeloos, ze draait weg en leunt tegen de deurstijl, in een flits ziet ze een jongen gebogen over een fiets, superette Dora, hoe ze haar auto op schrammen inspecteert. Dan hoort ze een stem achter haar: ‘ Zeg, mama, laat Erik toch binnen. Zijn broer Geert is vorige week verongelukt, iedereen zei dat de broers toch zo sterk op elkaar leken.’