Het voorspellende brein

Deze dame drinkt koffie. Ze brengt de kop naar haar lippen. Je ooit afgevraagd hoe ons brein de klus klaart?  Tientallen jaren lang zijn we misleid door de metaforen rond de computer. U weet wel input - procesverwerking -output. U ziet de kop koffie, beslist die naar uw lippen te brengen- uw spieren voeren uit wat u zegt.

Tussen de tafel waarop de kop staat en uw lippen ligt er ongeveer een halve meter. Uw brein kan niet na elke millimeter opnieuw inschatten waar de kop staat, hoe scheef uw hoofd nog hangt, hoe horizontaal de kop op het schoteltje staat. 

Denk aan een kikker in het riet, zijn ogen bewegen permanent en dus volgens het I_P_O model krijgt hij om de milliseconde volkomen nieuwe informatie binnen.  Experts in het zogenaamde computational brain hebben al lang uitgerekend dat het brein van de kikker veel te klein is en te zwak bedraad om die onwaarschijnlijke hoeveelheid informatie te verwerken. Toch mist het kikkerbrein zelden een  insect? Waarom brengen wij (meestal) een kop koffie naar onze lippen zonder morsen, en liefst nog in één vloeiende beweging?

Nu al een tip: waarom lukt die vloeiende beweging niet als onze arm in het gips ligt?